وبلاگ تین‌نیوز، آرمان بیات| هواپیمای میتسوبیشی با نام تجاری MRJ۷۰ و ۱۰۰ MRJ یک هواپیمای کوتاه‌برد منطقه‌ای است که از اساس با نوع تولیدات شرکت‌های صنایع ایرباس و بوئینگ متفاوت است بنابراین قیاس این هواپیما با بوئینگ و ایرباس و صحبت از جایگزینی هواپیمایی میتسوبیشی با دو شرکت یاد شده در فضای رسانه‌ای اشتباه است.
هواپیمای میتسوبیشی یا MRJ ساخت ژاپن، هواپیمایی با ظرفیت حداکثر ۹۰ صندلی است که رقیب این هواپیما دو شرکت بُمباردیر کانادا و امبرائر برزیل هستند. از آنجا که پراکندگی جغرافیایی ایران محدود و دارای تراکم فرودگاهی است، بهترین گزینه برای ایجاد شبکه نقطه به نقطه یا نقطه به هاب، همین هواپیماهای کوتاه‌برد منطقه‌ای هستند؛ اما نه هواپیمای میتسوبیشی زیرا این هواپیما به‌تازگی به طرح نهایی و پیش‌تولید اولیه رسیده است و پیش‌نمونه آن به‌تازگی، در سال ۲۰۱۵م پرواز آزمایشی خود را انجام داده و هنوز از نظر آزمون‌های فنی و عملیاتی، موردارزیابی جدی در نظام بهره‌برداری یک شرکت هواپیمایی تجاری قرار نگرفته است.
از سویی شرکت‌های بسیاری سفارش تولید این هواپیما را به شرکت میتسوبیشی ارائه داده‌اند که این شرکت با یک سال تاخیر، از سال ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۱م متعهد به تحویل آن است و تعداد آن به حدود ۲۴۳ هواپیما می‌رسد و شانس بازار ایران برای تحویل سفارش‌های خود، بعد از سال ۲۰۲۱م خواهد بود؛ مگر اینکه در این مدت برخی سفارش‌های شرکت‌های دیگر لغو شود.
از آنجایی که تولید یک هواپیمای جدید با دانش یک شرکت صنعتی و نه هواپیماساز است، شاید کارشناسانه و منطقی نباشد که با سرمایه ملی، یک هواپیمای جدید را مورد آزمون و خطا قرار دهیم، آنهم در شرایطی که قیمت تمام‌شده این محصول با تولید مشابه شرکت‌های بُمباردیر کانادا و امبرائر برزیل به طور تقریبی برابر است. البته مزیت این دو شرکت این است که آنها سال‌ها در حوزه طراحی و تولید هواپیما فعال بوده‌اند و تولیدات‌شان در حال حاضر در بسیاری از شرکت‌های هواپیمایی دنیا مشغول فعالیت است و از نظر قابلیت پروازی، هزینه نگهداری، تعمیراتی، عملیاتی و مجموع تعداد صندلی قابل‌عرضه به نسبت هزینه تمام شده یک ساعت پرواز، سربلند بوده و آزمایش خود را پس داده‌اند.
بنابراین ایجاد موج رسانه‌ای درباره خرید هواپیمای میتسوبیشی، بیشتر یک طرح برای جذب مخاطب طرف ایرانی است که می‌تواند با جذب بازار ایران، کمکی به پروژه تولید هواپیمای منطقه‌ای خود کند و لازم است شرکت‌های متقاضی احتمالی، دقت لازم را در این زمینه به کار گیرند. در پایان بار دیگر تاکید بر این نکته ضروری است که ورود به عرصه بهره‌برداری هواپیماهای منطقه‌ای و کوتاه‌برد جت با هدف شعاع عملیاتی تا ۶۴۰ کیلومتر، از الزامات توسعه حمل‌ونقل هوایی داخل کشور است.